لغت نامه دهخدا اخارج. [ اَ رِ ] ( ع اِ ) ج ِ خراج. || ( اِخ ) کوهی است بنی کلاب بن ربیعةبن عامربن صعصعة را. موهوب بن رشید القریظی در مرثیه مردی گوید:مقیم مااقام ذری سواج و مابقی الاخارج و البتیل.( معجم البلدان ).
