اجاره نشینی

لغت نامه دهخدا

اجاره نشینی. [ اِ رَ / رِ ن ِ ] ( حامص مرکب ) مستأجر بودن.

عمل اجارهنشین مستائ جر بودن در خانه و ملک دیگران جایگزین بودن در خانه و ملک دیگران جایگزین بودن .