[ویکی شیعه] اِبْراهیمِ بْنِ موسی عَلَوی، فرزند امام موسی بن جعفر(ع)، معروف به جزّار و ملقب به مرتضی یکی از ائمه زیدیه است. او در قیام ابن طباطبا با وی بیعت کرد و پس از مرگ ابن طباطبا از سوی محمد بن محمد بن زید علوی و به نقلی از طرف ابوالسرایا حاکم یمن شد اما پس از مدتی از یمن خارج شده و به مکه رفت. ابراهیم بار دیگر از طرف مأمون عباسی بر یمن حکومت کرد و مدتی نیز حاکم مکه شد. او در نهایت در سال ۲۱۰ هجری قمری در بغداد مسموم شد و از دنیا رفت. مجلسی وی را از راویان ممدوح به شمار آورده است. یعقوبی، ابن بابویه، مفید، ابن شهر آشوب و دیگران از شخصی بنام ابراهیم، در میان فرزندان امام موسی کاظم(ع) نام برده اند، اما برخی نوشته اند که امام موسی بن جعفر(ع) دارای ۲ فرزند به نام ابراهیم بوده است: ابراهیم اکبر که در یمن به حکومت رسید و ابراهیم اصغر که ملقب به مرتضی بود. بنابر نظر ابن عنبه، از ابراهیم فرزندی باقی نماند، ولی خواندمیر نوشته است که وی دارای دو پسر به نام های موسی و جعفر بوده است. بعضی نیز برای وی ۹فرزند نقل کرده اند که نسل ابراهیم از آنها بجای ماند.
