لطف داشتن. [ ل ُ ت َ ] ( مص مرکب ) مهربانی داشتن. خوش رفتاری داشتن. || دقیقه یا خصوصیتی از جمال داشتن. لطافت داشتن : همه کس را تن و اندام و جمال است و جوانی این همه لطف ندارد تو مگر سرو روانی.سعدی.فصل نوروز که بوی گل و سنبل دارد لطف این باد ندارد که تو می پیمایی.سعدی.لازم است آنکه دارد اینهمه لطف که تحمل کنندش اینهمه ناز.سعدی.
فرهنگ فارسی
( مصدر ) ۱- مرحمت داشتن التفات داشتن . ۲- دارای لطافت بودن : لازم است آنکه دارد این همه لطف که تحمل کنندش این همه ناز . ( سعدی لغ. )