فنود

لغت نامه دهخدا

فنود. [ ف َ / ف ُ ] ( ن مف مرخم ) کسی را گویند که در گفتار و تکلم نمودن و رفتار توقف و تأنی نماید. قنود. || ( مص مرخم ، اِمص ) به معنی ناله و زاری هم گفته اند. ( برهان ). رجوع به فنودن شود.
فنود. [ ف َ ] ( اِخ ) دهی است از بخش حومه شهرستان بیرجند که دارای 729 تن سکنه است. آب آن از قنات و محصول عمده اش غله ، انگور، زعفران و کار دستی مردم قالیچه بافی است. مزرعه علیجان احمد علیا جزء این ده است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران 9 ).

دانشنامه عمومی

فنود یک روستا در ایران است که در دهستان مود واقع شده است. فنود ۳۲۷ نفر جمعیت دارد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم