دانشنامه اسلامی
این صفت فعلی الهی، اسم فاعل از «فرش، یفرش، فرشاً» است. فرشاً به معنای گسترانیدن و توسعه دادن است و در قرآن دو بار در مورد زمین بکار رفته است.
فرهنگ قرآن، جلد 21، صفحه 500.
فارش
این صفت فعلی الهی، اسم فاعل از «فرش، یفرش، فرشاً» است. فرشاً به معنای گسترانیدن و توسعه دادن است و در قرآن دو بار در مورد زمین بکار رفته است.
فرهنگ قرآن، جلد 21، صفحه 500.
