لغت نامه دهخدا عیب شوی. [ ع َ / ع ِ ] ( نف مرکب ) عیب شوینده. ازبین برنده عیب. زداینده نقص : چو دریا شدم دشمن عیب شوی نه چون آینه دوست را عیب جوی.نظامی.
