لغت نامه دهخدا
عقلاء. [ ع ُ ق َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ عاقِل. عقلا. خردمندان. هوشمندان. رجوع به عقلا و عاقل شود : هر که به محل رفیع رسید اگر چه چون گل کوته زندگانی بود عقلاء آن را عمری دراز شمرند. ( کلیله و دمنه ).
عقلاء
عقلاء. [ ع ُ ق َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ عاقِل. عقلا. خردمندان. هوشمندان. رجوع به عقلا و عاقل شود : هر که به محل رفیع رسید اگر چه چون گل کوته زندگانی بود عقلاء آن را عمری دراز شمرند. ( کلیله و دمنه ).
