عفد

لغت نامه دهخدا

عفد. [ ع َ ] ( ع مص ) هر دوپای فراهم آورده برجستن. ( از منتهی الارب ).دو پای را در کنار هم قرار دادن و جهیدن بدون دویدن. ( از اقرب الموارد ). عَفَدان. رجوع به عفدان شود.
عفد. [ ع َ ] ( ع اِ ) کبوتر، یا مرغی است شبیه کبوتر. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از فهرست مخزن الادویه ).

فرهنگ فارسی

کبوتر یا مرغی است شبیه کبوتر
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تک نیت فال تک نیت فال چوب فال چوب فال تاروت فال تاروت فال ورق فال ورق