عشرت زای

لغت نامه دهخدا

عشرت زای. [ ع ِ رَ ] ( نف مرکب ) عشرت زاینده. زاینده و ایجادکننده عشرت و طرب و کامرانی :
حامله ست اقبال مادرزاد او
قابله ش ناهید عشرت زای باد.خاقانی.و رجوع به عشرت شود.