معنی عرش روان

عرش روان

لغت نامه دهخدا

عرش روان. [ ع َ رَ ] ( اِ مرکب ) بر عرش روندگان. کنایه از انبیاء و اولیاء است. ( انجمن آرا ). کنایه از انبیاء و اولیاء و اهل اﷲ و اهل دل باشد. ( برهان ) ( آنندراج ). عرش وران :
سدره نشینان سوی او پر زنند
عرش روان نیز همین در زنند.نظامی.عرش روانی که ز تن رسته اند
شهپر جبریل بدل بسته اند.نظامی.