لغت نامه دهخدا
نشستم از برش چون عرش بلقیس
بجست او چون یکی عفریت هایل.منوچهری.
عرش بلقیس. [ ع َ ش ِ ب ِ ] ( اِخ ) جایگاهی است در یک روزه راه از ذمار. از آثارش فقط شش ستون رخام باقی مانده و کنار آن آبهای جاری بسیاری یافت شود، و آبگیرهایی دارد که هر کس وارد آنها شود به قول اهالی آنجا غرق شود، و کسی را یارای آن نیست که به آن ستونها برسد. اهالی آن بلاد را عقیده براین است که آن عرش و تخت بلقیس بوده است. ( از معجم البلدان ).
