عبدالجواد

لغت نامه دهخدا

عبدالجواد.[ ع َ دُل ْ ج َ ] ( اِخ ) رجوع به ادیب نیشابوری شود.
عبدالجواد. [ ع َ دُل ْ ج َ ] ( اِخ ) ابن شعیب بن احمد القنائی بصری از فضلا بود. او راست : القهوة المدارة فی تقسیم الاستعاره. النسیم العاطر فی تقسیم الخاطر. العظة الوفیة فی یقظة الصوفیة. وی به سال 1073 هَ. ق. درگذشت. ( الاعلام زرکلی ).
عبدالجواد. [ ع َ دُل ْ ج َ ] ( اِخ ) ابن عبداللطیف القایاتی از فقهاء شافعی و متصوفان بود. مولد و وفات او شهر قایات مصر بود. او را مجموع فتاوی و رسائلی است فی الانتصار لاهل الطریق فی امور انکرت علیهم. وی به سال 1229 هَ. ق. متولد و در 1287 هَ. ق. درگذشت. ( الاعلام زرکلی ).

فرهنگ فارسی

ابن شعیب بن احمد القنائی بصری از فضلا بود اوراست : القهوه المداره فی تقسیم الاستعاره انسیم اعاطر فی تقسیم الخاطر العظه الوفیه فی یقظه الصوفیه وی بسال ۱٠۷۳ ه ق . درگذشت

فرهنگ اسم ها

اسم: عبدالجواد (پسر) (عربی)
معنی: بنده پروردگار که بخشنده است

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] عبدالجواد (ابهام زدایی). عبدالجواد ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • عبدالجواد جودی خراسانی، شاعر مرثیه سرای قرن سیزدهم • عبدالجواد فلاطوری حکیمی، از دانشمندان و نویسندگان معاصر
...