لغت نامه دهخدا
عاصر. [ ص ِ ] ( ع ص ، اِ ) عبارت است از داروئی که تناول آن باعث بیرون ساختن مواد فاسده از تجاویف و اندرون عضو گردد مانند اهلیلج. ( قانون بوعلی ص 150 ).
عاصر
عاصر. [ ص ِ ] ( ع ص ، اِ ) عبارت است از داروئی که تناول آن باعث بیرون ساختن مواد فاسده از تجاویف و اندرون عضو گردد مانند اهلیلج. ( قانون بوعلی ص 150 ).
