طرفیت

لغت نامه دهخدا

طرفیت. [ طَ رَ فی ی َ ] ( ع مص جعلی ، اِمص ) روبارو و مقابل و مواجه شدن. طرف بودن.

فرهنگ معین

(طَ رَ یَّ ) (اِمص . ) مأخوذ از عربی به معانی ۱ - روبرو شدن . ۲ - دشمنی ، رویارویی .

فرهنگ فارسی

۱ - مواجه شدن مقابل گردیدن . ۲ - دشمنی عداوت .

ویکی واژه

مأخوذ از عربی به معانی
روبرو شدن.
دشمنی، رویارویی.