شکر خواره

لغت نامه دهخدا

شکرخواره. [ ش َ ک َ خوا / خا رَ / رِ ] ( نف مرکب ) شکرخوار. شکرخای. ( یادداشت مؤلف ) :
شکربوزه با نوک دندان براز
شکرخواره را کرده دندان دراز.نظامی.و رجوع به شکرخوار و شکرخای شود.