لغت نامه دهخدا شنغار. [ ش ُ ] ( اِ ) شنقار. به زبان رومی پرنده ای باشد از جنس سیاه چشم و شبیه به چرغ و بیشتر پادشاهان بدان شکار کنند. ( برهان ) ( بهار عجم ) ( آنندراج ). سنقر . ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به شنقار شود.
