شارل شفر
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
شارل شِفِر پس از تحصیل در مدرسه زبانهای جوانان ( فرانسوی|École des Jeunes de Langues ) ابتدا به عنوان مترجم زبان عربی و بعد در کسوت دیپلمات در شهرهای بیروت، اورشلیم، اسکندریه، دمشق و قسطنطنیه به خدمت پرداخت. او که علاوه بر زبان عربی به زبان های ترکی و فارسی نیز تسلط کاملی داشت، در ۲۳ نوامبر ۱۸۵۷ و در پی مرگ اتین مارک کاترمر ( فرانسوی| Étienne Marc Quatremère ) صاحب کرسی زبان فارسی در مدرسه زبان های شرقی شد و این کرسی را به مدت نزدیک به چهل سال یعنی تا قبل از مرگ در اختیار داشت. او در ۱۶ اکتبر ۱۸۶۷ به ریاست مدرسه زبان های شرقی برگزیده شد و تحولات اساسی در آن ایجاد کرد. تألیف کتاب «حکومت پارس» ( فرانسوی|L’Estat de la Perse ) در سال ۱۸۶۰ و ترجمهٔ سفرنامه ناصر خسرو ( ۱۸۸۱ ) و سیاست نامه خواجه نظام الملک ( ۱۸۹۱ ) از جمله کارهای ماندگار او است.
