سیه بادام

لغت نامه دهخدا

سیه بادام. [ ی َه ْ ] ( اِ مرکب ) کنایه از چشم سیاه خوبان. ( آنندراج ). چشم معشوق. ( غیاث اللغات ).
- سیه بادام افشاندن ؛ رسمی است در ولایت که بر تابوت مرده بادامها را سیاه کرده می افشانند. ( غیاث اللغات ).