سیاه دلی

لغت نامه دهخدا

سیاه دلی. [ دِ ] ( حامص مرکب ) قساوت قلب. بدطینتی. بدخواهی. بداندیشی. ( ناظم الاطباء ) :
غلام مردم چشمم که با سیاه دلی
هزار قطره ببارد چو درد دل شمرم.حافظ ( دیوان چ قزوینی ص 227 ).