سر کوفتن

لغت نامه دهخدا

سر کوفتن.[ س َ ت َ ] ( مص مرکب ) خرد کردن. له کردن : مار که آزرده شد سر کوفتن واجب آید. ( مرزبان نامه ).
بروی خاک می غلتید بسیار
وز آن سر کوفتن پیچید چون مار.نظامی.مار را چون دم گسستی سر بباید کوفتن
کار مار دم گسسته نیست کاری سرسری.سلمان ساوجی.