لغت نامه دهخدا
سحبان. [ س َ ] ( اِخ ) رجوع به سحبان وائل شود.
سحبان. [ س َ ] ( اِخ ) نام آبی است. ( معجم البلدان ) :
لولا بنی ما حضرت سحبان
و لا اخذت أجرة من انسان.؟( از معجم البلدان ).
سحبان. [ س ُ ] ( اِخ ) اسب نری بود. ( منتهی الارب ).
سحبان
سحبان. [ س َ ] ( اِخ ) رجوع به سحبان وائل شود.
سحبان. [ س َ ] ( اِخ ) نام آبی است. ( معجم البلدان ) :
لولا بنی ما حضرت سحبان
و لا اخذت أجرة من انسان.؟( از معجم البلدان ).
سحبان. [ س ُ ] ( اِخ ) اسب نری بود. ( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
که در فصاحت سحبان را ماند
فرهنگ اسم ها
معنی: شمشیر کش، کسی که با تبختر راه می رود و با کبر و غرور راه می رود، کسی که چیزی یا شخصی را روی زمین می کشد، سیلی که بر هرچه بگذرد از بین می برد، ( اعلام ) سَحبان بن زفر وائِل [ میلادی] شاعر عصر جاهلی/اسلامی، وی در حیات رسول خدا اسلام آورد اما آن حضرت را ملاقات نکرد و در خلافت معاویه در دمشق می زیست، شهرت او به فصاحت و سخنوری ضرب المثل است و او را اَخطَب عرب و عجم و جِنّ و انس گفته اند
