لغت نامه دهخدا سبوع. [ س ُ ] ( ع اِ ) هفته. ( منتهی الارب ). و یقال : طاف بالبیت سبوعاً؛ یعنی هفت بار. ( منتهی الارب ). بعضی عرب آن را در ایام و طواف گوید. ( اقرب الموارد ).
