سبز کرده

لغت نامه دهخدا

سبزکرده.[ س َ ک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) کنایه از نواخته. || کنایه از برکشیده. ( آنندراج ) :
غافل ز حال طوطی شیرین زبان مباش
با سبزکرده های سخن سرگران مباش.صائب ( از آنندراج ).ز طوطیان شکر ناب را دریغ مدار
ز سبزکرده خود آب را دریغ مدار.صائب ( از آنندراج ).