سبز شیرین

لغت نامه دهخدا

سبزشیرین. [ س َ ] ( ص مرکب ) کنایه از معشوق سبزرنگ. ( آنندراج ) :
دل به تلخی غمش آسان تواند ساختن
گر تواند ساختن آن سبزشیرین با دلم.تشبیهی ( از آنندراج ).