زندیان. [ زَ ] ( اِخ ) زندیه. ( از فرهنگ فارسی معین ). رجوع به زندیه شود.
فرهنگ فارسی
یا زندیه. سلسله ای از پادشاهان که موسس آن کریم خان زند بود . سلسله مزبور پس از قتل نادر شاه از ۱۱۶۲ تا ۱۲٠۹ ه . ق . در فارس و اصفهان سلطنت کرد و بدست آقا محمد خان منقرض شد . افراد این سلسله ازین قرارند: ۱ - کریم خان ( جل. ۱۱۶۳ ه. ق . / ۱۷۵٠ م . ) ۲ - ابو الفتح ( جل. ۱۱۹۳ ه.ق. / ۱۷۷۹ م. ) ۳ - علیمراد ( جل. ۱۱۹۳ ه. ق. / ۱۷۷۹ م ) ۴ - محمد علی ( جل. ۱۱۹۳ ه. ق. / ۱۷۷۹ م ) ۵ - صادق ( جل . ۱۱۹۳ ه . ق . / ۱۷۷۹ م ) ۶ - علیمراد ( مجددا ) ( جل . ۱۱۹۶ ه . ق ./ ۱۷۸۵ م ) ۷ - جعفر ( جل . ۱۱۹۹ ه. ق . / ۱۷۸۵ م . ) ۸ - لطفعلی (جل. ۱۲٠۳ ه.ق./ ۱۷۸۹ م.- مقت . ۱۲٠۹ ه . ق . / ۱۷۹۴ م . ) در دوره کریم خان بیشتر شهر هایی که در قلمرو حکومت او بود معمور و آباد گردید و مخصوصا شیراز - پایتخت وی - بسیار با شکوه بود و بناهای زیبایی از قبیل ارگ کریمخان بازار وکیل و مسجد وکیل در آنجا ساخته شد . از شاعران این دوره لطفعلی بیگ آذر سید احمد هاتف سلیمان بیگدلی و صباحی نامبر دارند .
