دانشنامه اسلامی
عیب گرفتن. حقیر شمردن در اقرب آمده «زری عمله علیه: عابه علیه و عاتبه» اسم فاعل آن زار است . ازدراء یعنی احتقار یعنی درباره آنان که چشم شما خوارشان میبیند نمیگویم: خدا هرگز خیری به آنها نخواهد داد در نهج البلاغه خطبه 174 درباره نفس مؤمن فرموده «وَلا یزالُ زارِیاً عَلَیها» مؤمن پیوسته نفس خود را حقیر شمرده و آن را عتاب میکند. این کلمه تنها یکبار در قرآن یافته است.
