ره بستن

لغت نامه دهخدا

ره بستن. [ رَه ْ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) راه بستن. سد طریق کردن.
- ره بستن بر کسی ؛ سد راه او شدن. ( یادداشت مؤلف ). جلو راه و حرکت او را گرفتن. رجوع به راه بستن شود.

فرهنگ فارسی

راه بستن . سد طریق کردن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم