معنی ردک | لغت یاب

ردک

لغت نامه دهخدا

ردک. [ رَ دَ / رَ ] ( ع اِ ) فعل آن نیامده و مستعمل از آن جاریة رودکة و مرودکة است. ( منتهی الارب ). فعل آن نیامده و مستعمل از آن جاریة رودکة و مرودکة دختر نوجوان خوب صورت و غلام رودک و مُرَوْدَک کودک نوجوان خوش شکل است. ( آنندراج ).
ردک. [ رُ دَ ] ( اِ مصغر ) مخفف رودک است که مصغر رود باشد. ( از فرهنگ لغات شاهنامه ). رجوع به رود و رودک شود.