ذبذبه

لغت نامه دهخدا

( ذبذبة ) ذبذبة. [ ذَ ذَ ب َ] ( ع مص ) تَرَدّد. دودلی. دودلی کردن. تذَبذُب. || دودل کردن کسی را در کاری. || جنبیدن چیزی که آویخته باشد در هوا. ناویدن چیزی درواو آونگان یعنی جنبیدن آن. || جنبش. تحرک. || حمایت همسایه و اهل. || رنجانیدن کسان را. || جنبانیدن. حرکت دادن.
ذبذبة. [ذَ ذَ ب َ ] ( ع اِ ) نرّه. شرم مرد. ذبذَب. || زبان. || خانه. || چیزی که به هودج آویزند زینت را. منگوله هودج. ج ، ذباذِب.

فرهنگ معین

( ~. ) [ ع . ذبذبة ] ۱ - (مص ل . ) جنبیدن چیزی که در هوا آویخته باشد. ۲ - (مص م . ) جنبانیدن ، حرکت دادن . ۳ - (اِمص . ) جنبش .
(ذَ ذَ بَ یا بِ ) [ ع . ذبذبة ] ۱ - (مص ل . ) دو دلی کردن ، تردد داشتن . ۲ - (مص م . ) دو دل کردن کسی را در کاری . ۳ - (اِمص . ) دودلی ، تردد.

فرهنگ فارسی

۱ - ( مصدر ) دودلی تردد داشتن . ۲ - ( مصدر ) دو دل کردن کسی را در کاری ۳ - ( مصدر ) جنبیدن چیزی که در هوا آویخته باشد . ۴ - ( مصدر ) جنبانیدن حرکت دادن . ۵ - ( اسم ) دودلی تردد . ۶ - جنبش .
نره . شرم مرد .

ویکی واژه

(اِم
ذبذبة
دو دلی کردن، تردد داشتن.
دو دل کردن کسی را در کا
دودلی، تردد.
ذبذبة
جنبیدن چیزی که در هوا آویخته باشد.
جنبانیدن، حرکت دادن.
جنبش.