دیوراما

لغت نامه دهخدا

دیوراما. [ ی ُ ] ( فرانسوی ، اِ ) طریقه ای در نمایش صحنه ها که در آن بوسیله تصویری که به طرز خاصی بر پرده ای بدون کناره های آشکار نقاشی شده است و به کمک بازیگری نوربر پرده مناظری متغیر بنظر تماشاگران که در تاریکی قرار دارند میرسانند. این نام به پرده نقاشی و به محل نمایش نیز اطلاق شود. ( از دائرة المعارف فارسی ).

فرهنگ عمید

شیوه ای از نمایش که در آن به پرده های نقاشی شده از مناظر، نورهای گوناگون می تابانند و تماشاگران برای تماشای آن، در تاریکی قرار می گیرند.

فرهنگ فارسی

طریقه ای در نمایش صحنه ها که در آن بوسیل. تصویری که به طرز خاصی بر پرده ای بدون کناره های آشکار نقاشی شده است .

دانشنامه آزاد فارسی

دیوراما (diorama)
نمایشی که لوئی داگر، پیش گام عکاسی، آ‎ن را ابداع کرد؛ در این نمایش تماشاگران در تالاری مدوّر و تاریک جمع می شدند تا از شکاف بزرگی در دیوار، نقاشی هایی شفاف را تماشا کنند؛ چنین به نظر می رسید که تصاویر در حین تماشاکردن تغییر می کنند. دیورامای داگِر، در ۱۸۲۲ در پاریس، و در ۱۸۲۳ در لندن به نمایش درآمد. این تصاویر تغییرات نور را مجسم می ساختند. برای مثال تصویر درّۀ سارنِن در صحنۀ اول ساکن و روشن است؛ سپس ابرها از روی دریاچه عبور می کنند، و سرانجام هوا طوفانی می شود. با نقاشی روی پارچۀ نرم و نازک با رنگ های شفاف و کدِر و با تنظیم شدّت، رنگ، و جایگاه منبع نور، اجزاء تصویر ظاهر می شدند یا به تدریج از نظر محو می گردیدند. امروزه دیوراما و پانوراما را پیش درآمد سینما می دانند.