لغت نامه دهخدا
دلم ببردی جان هم ببر که مرگ به است
ز زندگانی اندرشماتت دشمن.فرخی.میی کو مرا ره به منزل برد
همه دل برند او غم دل برد.نظامی.زلف تو دل همی بردم از میان چشم
نبود شگفت دزدی چابک ز هندوان.کمال اسماعیل.دل عارفان ببردند و قرار پارسایان
همه شاهدان به صورت تو به صورت و معانی.سعدی.چون دل ببردی دین مبرصبر از من مسکین مبر
با مهربانان کین مبر لاتقتلوا صید الحرم.سعدی.دل بردی و تن زدی همان بود
من با تو بسی شمار دارم.سعدی.دستان که تو داری ای پریزاد
بس دل ببری به کف و معصم.سعدی.به دستهای نگارین چو در حدیث آیی
هزار دل ببری زینهار از ین دستان.سعدی.سَبْی ؛ دل بردن معشوق عاشق را. ( از منتهی الارب ).
