لغت نامه دهخدا
دعاگرند بشاخ چنار بر، گل را
تذرو و فاخته و عندلیب و قمری و سار
اگر دعاگر گل ، بر چنار مرغانند
چرا چو دست دعاگر شده ست برگ چنار.معزی.بر تو زبان اهل زمانه دعاگر است
جود و سخای تو چو به اهل زمان رسید.سوزنی.چاکری را ز چاکران تو هست
دوستی با من دعاگر تو.سوزنی.
