لغت نامه دهخدا دشتگاه. [ دَ ] ( اِ مرکب ) دشت جای. جایگاه هموار. بیابان علفچر : بوشکانات نواحی است همه گرمسیر و درختستان خرما و دشتگاه شبانکارگان مسعودی است. ( فارسنامه ابن البلخی ص 135 ).
