دراجی

لغت نامه دهخدا

دراجی. [ دَرْ را ] ( ص نسبی ) منسوب به دراج که نسبت اجدادی است. ( از الانساب سمعانی ).
دراجی. [ دُرْ را ] ( اِخ ) طایفه ای از ایلات کرد ایران که در قشلاق گاورود، و ییلاق کانی گلزار سکونت دارند و در گروس و کلیائی نیز قسمتی ازاین ایل ساکن هستند. ( جغرافیای سیاسی کیهان ص 59 ).