در پذیر

لغت نامه دهخدا

درپذیر. [دَ پ َ ] ( نف مرکب ) درپذیرنده. پذیرنده :
در که نالم که دستگیر توئی
درپذیرم که درپذیر توئی.نظامی.رجوع به درپذیرفتن شود.

در پذیرنده پذیرنده