لغت نامه دهخدا دانش فروز. [ ن ِ ف ُ ] ( نف مرکب ) فرزنده دانش. روشنی بخش علم. افروزنده و متجلی سازنده علم و فضل. || ( ن مف مرکب ) افروخته بدانش. روشن بنور معرفت. متجلی بعلم و فضل : تا بتوان ازدل دانش فروزدشمن خود را بگلی کش چو روز.نظامی.
