خویشتن پرست

لغت نامه دهخدا

خویشتن پرست. [ خوی / خی ت َ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) خودپرست. متکبر. خودپسند :
خاقانی را نشایی ایراک
خودبینی و خویشتن پرستی.خاقانی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه خود را برتر از دیگران بیند خود پرست .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم