خوک خور

لغت نامه دهخدا

خوک خور. [ خوَرْ خُرْ ] ( نف مرکب ) خورنده خوک. آنکه گوشت خوک خورد :
گر مدح بانوان ز پی سیم و زر کنند
زنار کفر خوکخوران طیلسان اوست.خاقانی.|| ( ن مف مرکب ) خوک خورده. || آنچه خوک خورد. غذای خوک. خوک خورد.