خوشگواری

لغت نامه دهخدا

خوشگواری. [ خوَش ْ / خُش ْ گ ُ ] ( حامص مرکب ) سریعالانهضامی. سرعت هضم. زودگواری :
ز هر طعمه ای خوشگواریش بین
حلاوت مبین سازگاریش بین.نظامی.|| سازگاری. گوارایی.