معنی خوش نغمه

خوش نغمه

لغت نامه دهخدا

خوش نغمه. [ خوَش ْ / خُش ْ ن َ م َ / م ِ ] ( ص مرکب ) خوش آواز. خوش الحان. خوش آهنگ. خوش صدا. خوش ترانه :
نوای مطرب خوش نغمه و سرود ستخج
خروش عاشق سرگشته و عتاب نگار.مسعودی.از برای عاشقان مفلس اکنون بی طمع
بلبل خوش نغمه گه شه رود و گه عنقا زند.سنائی.آواز چنگ مطرب خوش نغمه گو مباش
ما را حدیث دلبر خوشخوی خوشتر است.سعدی.