لغت نامه دهخدا خوش فرجام. [ خوَش ْ / خُش ْ ف َ ] ( ص مرکب ) عاقبت بخیر. نیک انجام. خوش عاقبت. ( یادداشت مؤلف ) : اگرچه راه ندهد رام باشدبپدرامد چو خوش فرجام باشد.( ویس و رامین ).
