لغت نامه دهخدا خوش حالت. [ خوَش ْ / خُش ْ ل َ ] ( ص مرکب ) خوش وضع. خوش ترکیب. باقاعده. با ترکیب خوب وزیبا: فلان چشمانی خوش حالت دارد. ( یادداشت مؤلف ). || ( اِ مرکب ) حالتی خوش. حالت خوب و نیک.
