خواران

لغت نامه دهخدا

خواران. [خوا / خا ] ( ق ) درحال خوردن. ( یادداشت بخط مؤلف ). || ( نف ) خورندگان. ( یادداشت بخط مؤلف ).
- روزی خواران ؛ خوردندگان نعمت : و وظیفه روزی خواران را به فحشاء و منکر نبرد. ( گلستان سعدی ).
- میراث خواران ؛ ارث برندگان.
- نعمت خواران ؛ خورندگان روزی.