لغت نامه دهخدا خلوت رو. [ خ َل ْ وَ رَ / رُو ] ( نف مرکب ) ریاضت کش. درویش. آنکه طالب خلوت است عبادت را : جز او هر که را دیدم از خسروان ندیدم در اوجای خلوت روان.نظامی.
