خلل ناپذیر

لغت نامه دهخدا

خلل ناپذیر. [ خ َ ل َ پ َ ] ( نف مرکب ) غیرقابل خلل. آنچه قبول خلل نکند. پایدار. ثابت : چون اتحاد خلل ناپذیر ملل آسیایی ضامن استقلال آنهاست. ( یادداشت بخط مؤلف ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنچه قابل اختلال و تباهی و آشفتگی باشد .
غیر قابل خلل آنچه قبول خلل نکند
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم