خسته روان

لغت نامه دهخدا

خسته روان. [ خ َ ت َ / ت ِ رَ ] ( ص مرکب ) خسته جان. خسته خاطر. غمناک. ملول. مهموم :
پرستنده بشنید و آمد دوان
بر خاک شد تند و خسته روان.فردوسی.نگر تا که بینی به گرد جهان
که او نیست از مرگ خسته روان.فردوسی.همی خون من جوید اندر نهان
نخستین ز من گشته خسته روان.فردوسی.بدو گفت سیمرغ ای پهلوان
مباش اندرین کار خسته روان.فردوسی.

فرهنگ فارسی

خسته جان خسته خاطر
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم