لغت نامه دهخدا خاک بهر. [ ب َ ] ( ص مرکب ) خاک نصیب. صاحب قسمت از خاک. بهره ور از خاک. با نصیب از خاک : چرا چون گنج قارون خاک بهری نه استاد سخنگویان دهری ؟نظامی.
