لغت نامه دهخدا خاوی. ( ع ص ) خوشمزه ، لذیذ. ( ناظم الاطباء ). || غیر مسکون. خراب. ویران. || بروی افتاده. ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ) ( از تاج العروس ). || خالی. تهی. منه : خاوی البطن ؛ شکم خالی. خاوی الوفاض ؛ کیسه تهی. ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از تاج العروس ) ( از منتهی الارب ).
