حظایر

لغت نامه دهخدا

حظایر. [ ح َ ی ِ ] ( ع اِ )ج ِ حظیرة. حظائر. جایها که درآن خرما خشک کنند. محوطه ها که از چوب و نی سازند.
حظایر. [ ح َ ی ِ ] ( اِخ ) نام موضعی به یمامه دارای نخلستانها. حظائر.